Tweede Kerstdag 2015
Mijn familie woont diep in de Achterhoek. Vandaag en morgen ga ik op bezoek.

Net voorbij Arnhem is het tijd voor een sanitaire stop bij een benzinestation. Op het toilet naast me is een vader bezig om twee kleine jongens goed te laten richten. Zijn stem klinkt als een klok. Een bas zonder weerga. Ik neem me voor om hem zo een kaartje te vragen, want dit is waarschijnlijk de beste voice-over die Nederland ooit heeft gehad.

Dat soort dingen denk ik dus bij een riekend urinoir langs de snelweg…

De man komt tegelijkertijd met mij het hokje uit. Ik wil hem net aanspreken als één van de twee kinderen het woord tot hem richt. Helblauwe ogen, een onschuldig gezicht en een piepstemmetje vragen: “Papa, geloof jij eigenlijk wel?” Het is Kerst en ik vind de vraag goed getimed. De vader zoekt zichtbaar naar een verantwoord antwoord, zeker nu er een vreemde volwassene staat mee te luisteren.

Dit lijkt me bij nader inzien geen geschikt moment om visitekaartjes uit te wisselen. Ik zeg vriendelijk gedag en vertrek door zo’n tuimelend betaalhek. De man heeft eindelijk de juiste woorden gevonden voor het kind: “Ja hoor, gezellig… En jij?”

Ik had er meer van verwacht…

Noot: dit verhaal is een herpublicatie van een eerdere website.