Wat doe jij als het even rustig is? Ga je kalk strooien op het mosvolle gazon? Krijg je plotseling aandrang om alle raampartijen te soppen? Of ga je op zoek naar een leuk adres voor de zomervakantie? Goed zo! Dat zijn nuttige bezigheden. Bij mij is dat anders. Ik kruip meestal achter m’n computer en geef deze website een nieuw uiterlijk. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. Ik houd van dat eindeloze gepriegel met onbekende templates, CSS-gedoe en HTML-code.
’t Is de laatste tijd redelijk rustig in m’n toko. De podcasts voor Rembrandt zijn klaar, de foto’s voor het Paasnummer van Klooster! zijn geschoten en alle externe websites draaien als een tierelier. Tijd dus voor wat geknutsel aan m’n eigen digitale domein.
Liever vroedvrouw
Let wel: dit gefröbel valt in de categorie ‘tijdverdrijf’. Ik ben liever de vroedvrouw van een ongeboren website. Dus als je toevallig iemand kent die binnenkort de wereld wil gaan verblijden met een nieuw bedrijf, of een webplek nodig heeft om z’n hobby wereldkundig te maken, laat het me dan weten… Ik help graag bij het doorknippen van de navelstreng. Mijn Hippocrates heet WordPress en ik help van conceptie tot zelfstandigheid.
Zo, nu stop ik met de beeldspraak, want zo’n laatste regel wil je echt niet visualiseren. Misschien was het toch handiger geweest om het woord ‘concepting’ te gebruiken….
De kerk van mijn vader
Even een tussenshot. Vorige week belde de eindredacteur van Klooster!. Ze was in paniek. De kopij had al bij de drukker moeten liggen, maar er ontbraken nog een paar prominente plaatjes. Of ik als de sodemieter naar Rheden wilde rijden. Ze gaf hijgend van de haast wat opdrachten: “Aan de Dorpsstraat staat een kerk met een klein stiltecentrum. Wil je van die Mauritiuskapel vandaag een paar foto’s gaan maken?”
Ik heb gedanst. Dat gebouw ken ik namelijk hartstikke goed. Het was ‘de kerk van mijn vader’. Hij deed er dienst als ouderling. Een halve eeuw geleden hing ik er iedere zondagochtend aan de touwen van de klokkentoren. Precies om half tien mocht ik het dorp wakker luiden. Weemoed, nostalgie en nieuwsgierigheid speelden tikkertje in mijn hoofd op weg naar Rheden. Het dorp bleek onveranderd; de kerk mooier dan ooit.
Net nadat ik de foto’s had opgestuurd naar de redactie, belde Maria nog een keer. “Sorry, sorry, sorry, maar zou je ook nog een paar plaatjes van het strand bij Noordwijk willen maken?” Nog een dansje. Een dagje strand op kosten van de Baas. Top toch?
Knutselen aan de website
Enfin, dat was vorige week. De afgelopen dagen viel het het aantal noodoproepen mee. Voor Karin mocht ik de website upgraden. Caroline kwam langs met wat computerperikelen. En Sander vroeg of ik op de Fotoschool wat kon vertellen over documentaire fotografie maar verder was het rustig. Ik kon dus knutselen.
Mijn oudste zoon lijdt aan hetzelfde probleem. Hij is ook dol op digitaal. Pas geleden vroeg ‘ie of ik voor hem een nieuwe website wilde aanschaffen. Daar gaat ‘ie later z’n diensten als ICT’er op verkopen. Het adres luidt: www.oonk.it. Geinig. We maken er inmiddels huiselijke grapjes over: “Wil Oonkie koffie, of wil Oonkie thee?
