De volgers van het eerste uur weten misschien nog hoe dit blog begon. Ik was toentertijd bezig met een foto-opleiding en wilde iedereen kond doen van mijn glorieuze ontdekkingen. De verhaaltjes stonden bol van diafragma-instellingen, ronde bokeh’s en wazige scherptedieptes. Het was niet om doorheen te komen…
Babbels
Daarna kwamen de Babbels: korte praatjes, aangevuld met plaatjes. Uiteindelijk sloeg dat behoorlijk door. Het 365-dagenblog werd geboren. Je kon iedere dag meegenieten van mijn slalom door het leven. Dat bleek teveel van het goede. Waarschijnlijk ook voor jou, maar in ieder geval voor mij.
Ergens in 2016 heb ik de harp aan de wilgen gehangen. De agenda werd te vol en de pijp was leeg. Zoiets.
Ik gebruikte de website nog wel voor mijn zakelijke activiteiten. Vooral de cursus Storytelling heeft veel aandacht gehad. Best verwarrend, want voor die werkzaamheden heb ik ooit een ander platform bedacht. Privé en zaak raakten verstrikt. Dat is nooit handig.
Poëet
Er ontsnapte -met grote onregelmatigheid- nog wel eens een verhaaltje over gedenkwaardige gebeurtenissen. Ik blijk in die stukkies een grotere poëet dan vermoed. Neem bijvoorbeeld ‘Woorden van geluk’ uit juli 2016. Het artikel gaat over een boek dat ik heb gelezen, maar je krijgt door al het zinneprikkelend gejubel welhaast de indruk dat ik aan de drugs ben geraakt.
Enfin: de laatste weken ben ik bezig geweest met een nieuw uiterlijk van deze website. De looks zijn gewijzigd en de functionaliteiten ook. Het is nu een echt ‘blogpodium’ geworden. Je kunt op eindeloos veel manieren door alle verhaaltjes scrollen. De enorme hoeveelheid foto’s nodigt hopelijk uit om te blijven struinen.
Ik heb me bovendien voorgenomen om weer wat gestructureerder fotoverhalen te gaan produceren. Het gaat me te ver om iedere dag wat te plaatsen, maar iedere week moet toch haalbaar zijn.
Waarom weer verhaaltjes
Er zijn een paar redenen voor dit wilde plan.
In de eerste plaats druk ik al mijn websiteklanten op het hart dat ze regelmatig iets op het web zetten. Google zou eens kunnen denken dat je andere dingen belangrijker vindt dan het wereldwijde web volstoppen met nieuwe inzichten. Nou ja, dan moet ik zelf het goede voorbeeld geven, nietwaar?!
Ten tweede merk ik dat routine een grote rol speelt bij schrijven en fotograferen. Tijdens periode van mijn 365-dagenblog draaide ik de hand niet om voor een sterke openingszin en drukte ik probleemloos prachtige plaatjes uit de camera. Nu loop ik een dag te broeden en het eindresultaat is een laffe beginregel, voorzien van een eenvoudig snapshot. Dat kan (en moet) anders.
The blog is back
Daarom schrijf ik nu in ‘t openbaar: ‘the blog is back’. Net als Bob zeg je zoiets hardop. Dat schept verplichtingen en verantwoordelijkheden. Bij deze.
