Vliegvelden, havens, busstations en rangeerterreinen oefenen een mysterieuze aantrekkingskracht op me uit. Het zal de voortdurende bedrijvigheid zijn, of de aanwezigheid van Grote Machines… Ik weet het niet. Je mag meestal niet fotograferen op dat soort terreinen. De kleine insteekhaven van Amersfoort biedt uitkomst.

Wereldstad

Het woord ‘insteekhaven’ doet al vermoeden dat het scheepvaartverkeer er nauwelijks de kont kan keren. Toch is dat precies waar het ding voor bedoeld is. Ik zal proberen het uit te leggen.

Net als de meeste andere wereldsteden heeft Amersfoort een rivier die door het centrum stroomt. We noemen ‘m de Eem.

De Eem is bevaarbaar voor schepen van maximaal 67 meter lang en ruim acht meter breed. Ze mogen bijna duizend ton aan goederen meenemen. Dat kun je vergelijken met de inhoud van ongeveer veertig vrachtwagens.

Borstklopperij

Die schepen kunnen niet door de stadsgracht en zelfs niet door de hoofdader van de Eem, die net buiten het centrum om stroomt. Kortom: ze moeten een eindje vóór de stad weer terug. Daar is die insteekhaven voor. Een soort rotonde voor boten. Ach, we zijn zo slim hier in Amersfoort…

Net naast de Eem is een grote badkuip gebouwd. Langs de kanten kunnen de schepen hun lading lossen of innemen. Daarna varen ze keurig terug naar het Eemmeer.

Bij die haven mag ik naar hartenlust plaatjes schieten. Het liefst kom ik er als er van die typische Hollandse luchten boven de stad hangen. Even lekker met de beentjes over de rand van de kade, een zonnetje op de bol en een paar mijmerende gedachten. Lang leve de toegankelijke insteekhaven…