James Bond kan alles. Hij klautert als een berggeit over de Mount Everest. Hij duikt sierlijk uit helicopters. En hij scheurt met 200 kilometer per uur door de steegjes van Istanbul. Op een motorfiets. Zonder helm. Maar zou deze man ook leuke liedjes kunnen schrijven?
Vind je dat een gekke vraag? Dat is het niet, want er bestaat een podcastserie over een popsong die mogelijk is gemaakt door de spionagedienst CIA (de betekenis van de laatste zin is tweeledig om het plot niet te verklappen).
Bond heeft daar overigens niets mee te maken, want die is immers in dienst van de Britse vorstin. En de CIA is juist op en top Amerikaans. Maar goed, ken jij een aansprekende spion van de CIA? Ik niet. Daarom heb ik Bond even van stal gehaald.
Wind of change
De centrale vraag van de podcastmakers luidt: “Is de popsong ‘Wind of change’ van de Duitse metalband The Scorpions geschreven door de CIA?”
Het liedje zou in 1990 -net na de val van de muur- de tijd rijp hebben gemaakt voor de verdere eenwording van Oost- en West-Duitsland. Propaganda dus. De song wordt ook wel de onofficiële soundtrack van ‘Die Wende’ genoemd.
De podcast Wind of change vertelt fantastische verhalen. In 8 afleveringen -van ieder ruim 40 minuten- krijg je meer dan alleen de zoektocht naar de schrijvers van een tophit. De serie gaat over 4 decennia culturele politiek van Amerika; van Louis Armstrong tot The Scorpions. Het is een serieuze documentaire die op een lichtvoetige manier wordt gepresenteerd.
Een peloton makers
De verteller van de podcast is de Amerikaanse schrijver en onderzoeksjournalist Patrick Radden Keefe. Hij is slechts het topje van de ijsberg, want tijdens de afkondiging tel ik toch echt 37 redactieleden en eindredacteuren. Z E V E N E N D E R T I G ! Dat zal een lieve bom duiten hebben gekost. Jammer genoeg laat de sounddesigner erg vaak een steekje vallen. Hij is wat slordig met de overgangen. Verder is er helemaal niets wat de luisterpret bederft.
Zoals gezegd: het is een doorwrochte documentaire, toch wordt het nergens saai. De kostelijke anekdotes wisselen elkaar in hoog tempo af. De CIA heeft zo vaak (mis)gebruik gemaakt van de film- en muziekindustrie dat je rooie oortjes krijgt van eindeloze rij onwaarschijnlijke verhalen.
Luistertip 1
Titel: Wind of change | Producent: Pineapple Street Studios, Crooked Media, Spotify | Makers: Patrick Radden Keefe (e.v.a.) | Montage en sound design: Joel Lovell | Lengte: serie 8x 40 minuten
De brand in het landhuis
Het luisteren naar podcasts is zwaar verslavend. Ik heb tegenwoordig tenminste één aflevering per dag nodig. Er is ook wat ruimte om achterstanden uit het verleden in te halen. Zo heb ik eindelijk ‘De brand in het landhuis’ -uit begin 2019- gehoord.
Deze bejubelde en bekroonde audioverhalen van Simon Heijmans, Marion Osmap, Amir Vahidi en Sam Huisman (4 in plaats van 37) hebben behoorlijk wat stof doen opwaaien.
Ik houd me even buiten de discussie of de makers voldoende hebben gedaan aan het checken van alle feiten. Dat kan ik niet goed genoeg beoordelen als luisteraar. In ieder geval maakt een partij die zich gedupeerd voelt behoorlijk amok via internet en de rechter.
Nieuwe norm
Als ik dat journalistieke aspect buiten beschouwing laat, dan mag ‘De brand in het landhuis’ van mij de norm worden voor alle ‘crime story podcasts’. Deze luistert als een spannend jongensboek. Simon Heijmans is een rasverteller. Hij sleurt je op sublieme wijze het verhaal in. De teksten zijn bijna literair, zonder elitair te worden. De montage is goed gedaan en ook het sounddesign is om van te smullen.
Luistertip 2
Titel: De brand in het landhuis | Producent: NTR | Makers: Simon Heijmans, Marion Osmap | Montage en sound design: Sam Huisman | Lengte: serie 6x 30-40 minuten
Nieuwe perspectieven
Het is fantastisch om te kunnen constateren dat podcasting een professioneel karakter krijgt. Er zijn voldoende audioverhalen te vinden van hoge kwaliteit. Het script is sterk, de vertellers nemen je op sleeptouw met heerlijke teksten en de montage voldoet aan eisen die ook aan radioprogramma’s worden gesteld.
Je merkt dat er steeds meer geld voor dit platform beschikbaar komt. De redacties worden groter en het budget voor aanvullende geluidsfragmenten (rechten, zoals BUMA) is in een aantal gevallen blijkbaar ook toereikend.
Als de aandacht voor het medium podcast in het huidige tempo blijft stijgen, dan zou de honderjarige radio het binnenkort wel eens zwaar kunnen krijgen. Podcast is voor radio wat Netflix is voor TV. Daarover een volgende keer meer.
Happy listening!
