De afgelopen dagen heeft het flink gevroren. Volgens het KNMI was januari een erg koude maand. Voor het eerst sinds dertien jaar lag de gemiddelde maandtemperatuur onder het vriespunt (- 0,6 graad). Dat is ruim drie graden kouder dan gewoonlijk.

Vanuit het slaapkamerraam zag het er vanochtend niet erg uitnodigend uit. Desalniettemin de laarzen aangetrokken en naar het bos gegaan. Het werd (opnieuw) Soest. Dit keer de Lange Duinen. Waanzinnig mooi. De zon begon te schijnen en op alle bomen lag nog sneeuw (in de stad al lang niet meer).

Het leek de Kalverstraat wel in de Soesterduinen. Honderden ouders die al huppelend en zwetend gillende kinderen voortsleurden op sleetjes. Dan zie je overigens dat er nog steeds onderscheid is tussen mannen- en vrouwentaakjes…

Enfin, het was schitterend allemaal. Eén van de hoogtepunten voor fotografen is de luchtwortelboom in de Lange Duinen. Ik heb er ook maar weer eens een kiekje van gemaakt. Verder m’n best gedaan om leuke plaatjes te maken met tegenlicht en vallende dooisneeuw. Daarover ben ik dan weer niet zo enthousiast, niet over de dooi en niet over de plaatjes.

Heeeeeel gelukkig ben ik met een foto van de volle maan op een parkeerplaats langs de A30. We stopten even op een langzame reis (want veel sneeuw) tussen de Achterhoek en Amersfoort. Pal boven zo’n benen-strek-bankje en een artistieke wipkip stond de maan te pronken. De wolken schoten met een noodvaart langs. Dat bleek achteraf mooi omdat de lange sluitertijd anders wel een uitgebeten maan had veroorzaakt. Nu is ‘ie alleen maar wat wazig. ‘t Is zo leuk, die fotografie. Poeh!

Geschreven op 31 januari 2010
Het eerste blog van een lange, lange serie