Diana Beekvelt maakt al ruim twintig jaar foto’s, toch durft ze zichzelf pas sinds kort een echte fotograaf te noemen. Het omslagpunt was een fotoreis naar Zuid-Afrika met aansluitend een grote expositie in de Amersfoortse Mariënhof. De reacties op de natuurfotografie van Diana zijn zonder uitzondering lovend. “Ik weet nu dat ik mensen emotioneel kan raken met mijn foto’s en dat is precies de bedoeling.”
Africa Geographic
We ontmoeten elkaar in een café dat grenst aan de expositieruimte. Diana komt juichend binnen, want ze heeft net gehoord dat één van haar foto’s is gepubliceerd in het ‘Yearbook Africa 2016’ van Africa Geographic. Ze laat me meteen de foto zien. Er staat een jonge neushoorn op die een Kaapse buffel uitdaagt.
Diana legt het boek weg en vertelt me over de essentie van haar werk: “De natuur is onbegrijpelijk. Je moet veel geduld kunnen opbrengen. Soms zie je mooie momenten als je net op pad bent en soms moet je heel lang wachten.”
Kaapse buffels in het licht van Afrika
Diana benadrukt dat tijd, voorbereiding, camerakennis en creativiteit heel belangrijk zijn. “De eerste keer dat je een olifant ziet, schiet je tientallen plaatjes. De tweede keer ga je al wat rustiger te werk. En nog een paar keer later ga je nadenken over het beeld dat je echt wilt maken.”
“Zo is het ook gegaan met de serie die ik over de Kaapse buffels heb gemaakt. Door de droogte in Zuid-Afrika werden de dieren bijgevoerd en konden we met de auto dichtbij komen. Ik vond de vormen en de structuren van de hoorns prachtig om te zien. Het typisch Afrikaanse licht heeft geholpen bij deze bijzondere serie.”
Ontdekken wat je wilt
Diana komt uit de grafische sector. Ze houdt zich al jaren bezig met beeldtaal; fotografie is voor haar een logisch verlengstuk, al vraagt het wel om extra technische vaardigheden. Diana wilde de camera volledig leren beheersen en heeft bij Fotoschool Keistad in Amersfoort de basis voor haar fotovaardigheden gelegd.
“Ik had me voorgenomen om goed voorbereid deze nieuwe weg in te slaan. Dan is zo’n opleiding een stevig startpunt. Je leert ook wat niet bij je past. Ik vond bijvoorbeeld dat gestoei met studioflitsers helemaal niks voor mij. Daarmee creëer je een eigen, kunstmatige wereld, want je zet alles naar je hand. Mijn interesse ligt juist bij de verrassingen die je in de natuur tegenkomt.”
’t Moet nooit op werk gaan lijken
De liefde voor de natuur begint al vroeg. “Ik groeide op tussen de vestingwallen bij Naarden en was een echt buitenkind. Rond m’n twintigste maakte ik al verre reizen.”
Diana zit dan in een onrustige periode in haar leven. Ze komt tijdens één van haar tochten terecht tussen de Drakensbergen, een keten van bergtoppen in Zuid-Afrika. “Ik was ontroerd door het schitterende landschap. Het was alsof die enorme hellingen tegen me zeiden: ‘Wij zijn hier al eeuwen. Maak je niet zo druk. Relax!’”.
Het is twintig jaar later en Diana durft zichzelf eindelijk natuurfotograaf te noemen. Ze zegt: “Niet iedereen met een camera is een fotograaf. Ik had wel goede spullen, maar kon de verhalen in m’n hoofd nog niet omzetten naar aansprekende foto’s. Inmiddels heb ik de techniek onder controle en weet ik wat ik wil. En ik heb gemerkt dat anderen mijn artistieke prestaties waarderen. Dat stimuleert enorm.”
“Dit is echt mijn passie. Maar…. als het ooit op werk gaat lijken, zoek ik wat anders.”
Dit interview verscheen eerder op de website van Fotoschool Keistad in Amersfoort.
