’t Is wel een ‘mediaweekje’ geworden als ik naar de blogs van de afgelopen dagen kijk. En het verhaaltje van vandaag valt in dezelfde categorie. Het gaat over een stiekeme postbode in je mailbox.

Bereid je voor op een eng verhaal.

Return to sender

Vanochtend mocht ik een TV-commercial inspreken. Altijd leuk om te doen, al wordt het steeds minder gezellig.

Back in the good old times zat je met een heel team in een TV-studio. De voice-over werd opgesloten in een nette bezemkast en de rest van het gezelschap bemoeide zich -via de intercom- met zijn intonaties, zinswendingen en onverstaanbare woordjes. Tegenwoordig krijg je de tekst in je mailbox en word je geacht de geluidsbestanden met je iPhone op te nemen en per kerende post terug te sturen naar de opdrachtgever.

Ik weiger dat.

Mijn vaste steun en toeverlaat is Jan Pieter Geersing. Ik noem hem liefkozend JPG. Hij heeft een professionele geluidsstudio en een paar uitstekende oren.

JP is mijn eerste luisteraar. Als hij zegt dat iets niet deugt, dan ga ik niet eens in discussie, maar doe de tekst nog een keer. Het is iets duurder, maar het levert een veel beter eindresultaat op dan het eenzame gefröbel op je eigen kantoor.

Uiteindelijk gaan de geluidsbestanden alsnog via de digitale postbode naar de opdrachtgever. Tot-nu-toe zijn ze allemaal erg tevreden. Ik snap het wel. Het is dat toefje JPG…

Lunch bij Parc

Na de studioklus heb ik geluncht met een goede vriendin. We zien elkaar zo’n drie keer per jaar en starten ons gesprek gewoon waar we de vorige keer waren gebleven. We zitten ook altijd in hetzelfde restaurant en ik eet steevast pompoensoep. Tradities moet je koesteren.

Karin en ik spreken over van-alles-en-nog-wat. Dit keer over mailverkeer.

Het komt wel eens voor dat je een belangrijk mailtje hebt verstuurd en dat er geen enkele reactie op volgt. Ik heb dat bijvoorbeeld met de accountant. Dat is geen kantoor vol Wilde Communicatiebeesten, om het voorzichtig uit te drukken.

Ik wil soms domweg weten of mijn bericht wel is aangekomen, het liefst met een leesbevestiging er bij. Hoe fijn zou het zijn als je wist hoeveel minuten de geadresseerde aan jouw mailtje heeft besteed en of ‘ie het misschien heeft doorgestuurd naar een collega (al-dan-niet met de vertrouwelijke bijlagen). Soms zou je dat willen, toch?!

Beter dan de postbode

Nou het kan! Kijk maar eens op de site van ReadNotify.com.

De accountant hoeft geen aangetekende brief via de postbode meer te krijgen. Ik kan de hele weg van het mailtje keurig volgen op mijn beeldscherm. Ongelogen.

Eng verhaal he?!