Het station van Luik lijkt nog het meest op een reusachtig ruimteschip dat toevallig terecht is gekomen in een grote, grijze industriestad. De aansluiting met de omringende wijken is ver te zoeken. Als je de toegangstrappen van het station opstapt, loop je een volstrekt andere wereld binnen: mooi, licht, transparant en met tienduizenden verbazingwekkende lijnen.
Santiago Calatrava
De Spaanse architect Santiago Calatrava heeft station Luik-Guillemins bedacht. Ik ben diep onder de indruk van zijn creatieve vondsten. Als je rondloopt op de diverse etages, of over de perrons hoef je je geen moment te vervelen. De meeste reizigers maken plaatjes met de camera in hun mobieltje en verder zie je (amateur)fotografen slepen met grote rugzakken vol apparatuur, aangevuld met stevige statieven. Het gaat om het licht en de lijnen. Iedere hoek van de grote koepel biedt nieuwe perspectieven.
Vrouwenvormen
De bouw van station Luik-Guilemins heeft elf (11) jaar geduurd. In september 2009 vond de opening plaats. Architect Calatrava was toentertijd 58 jaar. Hij denkt bij de ronde vormen van het dak vooral aan een vrouw.
Het station is aan twee kanten open. Dat is om de stadsdelen aan weerszijden niet van elkaar te vervreemden. Calatrava zegt: “Een station moet geen barrière zijn, maar een punt van verbinding”.
445 Miljoen Euro
Even een paar getallen: De overkapping van het station is 410 meter lang en 160 meter breed. De bouwkosten zijn uitgekomen op 445 miljoen Euro. Daarvan was 312 miljoen nodig voor de bouw van het station. De rest van het bedrag is gaan zitten in de aanpassing van de infrastructuur (het is een HSL-station).
Het hoogste punt van het station is veertig meter. Het vloeroppervlak is bijna 50-duizend vierkante meter. De belangrijkste bouwmaterialen: wit beton (begint al grijs te worden), glas, staal en Belgisch natuursteen voor de vloeren.
