Verhalen uit Hoogland: de Hooglandse Maatjes
Mijn dorp heet Hoogland, met de klemtoon op de 2e lettergreep. We verzetten ons tegen betutteling en van stadse fratsen zijn we wars. Sinds de
Mijn dorp heet Hoogland, met de klemtoon op de 2e lettergreep. We verzetten ons tegen betutteling en van stadse fratsen zijn we wars. Sinds de
Hoogland is een tevreden dorp. Dat is door wetenschappers onderzocht. Wij, de Hooglanders dus, zien weliswaar nog wel een paar verbeterpuntjes, maar de balans slaat
Laat ik beginnen in de jaren ’80. Het actiecomité van ons woonwijkje in Zwolle heette ‘Ban de bellen’. Actiecomités hebben duidelijke doelstellingen nodig. Die hadden
Zaterdagavond. Schuin tegenover wonen vier Serviërs. We horen of zien ze nauwelijks. Alleen tijdens de jaarwisseling hebben we even ‘Gelukkig Nieuwjaar’ gebokst. Sindsdien is het
Het leven is veel te kort en behoorlijk oneerlijk. Je mist immers meer dan je meemaakt. Als je net komt kijken, heb je al een
Begin 2015 vroeg filmmaker Deborah van Dam of ik de tekst wilde schrijven voor een bijzondere documentaire. Het verhaal gaat over een prachtig huis in
Naast ons huis is een peloton oranje hesjes neergestreken. In die hesjes huizen stoere mannen met zonverbrande hoofden en beangstigende bicepsen. Ze gaan onze dorpsstraat
Chris Bajema en ik lopen dagelijks een rondje door het stadspark. Dat schijnt goed te zijn. We halen lang geen 10-duizend stappen. Meestal blijft de
James Bond kan alles. Hij klautert als een berggeit over de Mount Everest. Hij duikt sierlijk uit helicopters. En hij scheurt met 200 kilometer per
In 1977 vertrok ik als wijze uit het oosten naar het wilde westen. Ik mocht gaan studeren in Amsterdam, de stad van Mathilde Willink. Zelfs