GO-Foto-logo-wit
Wieringa’s woorden en kloosters met stilte
Stilte, woorden en kloosters

Gepubliceerd op

Tommy Wieringa en zeven kloosters vullen nog steeds mijn dagen. Ze inspireren van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat. De abdijen zorgen overdag voor verwondering en Tommy doet dat het laatste uur voor het slapen gaan. Ik heb ze beide even lief. De kloosters vanwege hun schoonheid en stilte. Tommy omdat hij zulke mooie zinnen boetseert.

Kostgangers in kloosters

De afgelopen weken mocht ik fotograferen in de abdijen van Egmond, Sint Agatha, Huissen, Lemiers, Wittem, Berkel-Enschot en Heeswijk-Dinther. Vijftienhonderd kilometer door het onderste deel van Nederland. De TomTom had soms moeite met het vinden van de juiste weg. Kloosters liggen afgelegen. Ze houden van stilte, niet van straatnamen. Het werd een zoektocht naar mensen die God hebben gevonden.

Je komt op zo’n reis van alles tegen. Ik sprak een abt met een Tesla en een fleurige non met humor. Vergeet al je oordelen en aannames. Niets is wat het lijkt. De Heer heeft bijzondere kostgangers.

Kloosters: glossy Berkel-Rodenrijs
Kloostergang in Berkel-Enschot

 

Woorden van Wieringa

Tommy Wieringa bezoekt ook kloosters en schrijft verhalen waarin god een rol speelt. God met kleine letters. Ik leerde vroeger anders. De juf op de basisschool zei dat je eigennamen met een hoofdletter schrijft. En de meester van de zondagschool wist dat zo’n eerste hoofdletter uit eerbied wordt gebruikt.

Wieringa zegt:
“Ik denk nooit aan god als eigennaam, maar als een functie, zoals metselaar of eindredacteur. Een god die door mijn stukje wandelt met een hoofdletter maakt teveel lawaai, zijn voeten zijn te groot, ik heb liever een stille wandelaar.”

1+1 = meer

Dat zijn beelden van een schrijver: God die herrie schopt, omdat zijn naam begint met een hoofdletter. Ik ben er jaloers op. In mijn dromen kneed ik ook woorden tot betekenisvolle zinnen. De som is meer dan de delen. Zoals:

“Het leven wordt rot als de tijd vergaat.”

Denk er maar even over na.
Maar goed, zo’n zin is dus wel mooi, maar niet waar. En dan heb je er niks aan. Bij Wieringa kent iedere letter zijn plek. Dat maakt het zo jaloersmakend mooi. Ik geniet er van in stilte en sluit mijn ogen voor een mooie nacht.

andere
verhalen