Dag 255: Die appel begint nu een twistpunt te worden binnen het gezin. Het ding is duidelijk rijp genoeg om te worden geplukt, maar ik wil ‘m eigenlijk zelfstandig los laten komen van z’n tak. Daarna komt de vraag: gaan we ‘m opeten? Zo ja, moet ‘ie dan worden geschild, of juist met het uiterst vitaminerijke schilletje worden genuttigd? Is er kans op een plekje in een appeltaart?

Kortom: de vrucht houdt ons bezig. Iedere ochtend kijk ik ogenblikkelijk of ‘ie er nog hangt en ik ben blij als er een voedselrijk buitje overheen is gegaan, zoals vannacht.