Er staan geen afspraken in de agenda dit weekeinde. Meestal betekent dat tijd om achterstallige werkjes in te halen. Even vaak stel ik dat uit en doe dingen die leuker zijn, zoals lezen, muziek luisteren, of foto’s maken. Vandaag heb ik de camera maar weer eens uit de rugzak gehaald. Het was licht bewolkt en droog. Dat is mooi weer om een wit vel papier op de tuintafel te leggen en wat plaatjes te schieten. Er was geen plan en geen doel, behalve dat ik ‘iets met de herfstfoto’s’ wilde doen.

Verder zit de uitzetting van een 18-jarige Angolese asielzoeker (Mauro Manuel) de laatste dagen erg in m’n hoofd. Dat wilde ik ook graag visualiseren. Uiteindelijk is dat een potje met knikkers geworden. Voor mij het symbool van een kleurrijke samenleving die we met z’n allen kunnen vormen als we niemand over de rand laten vallen.

Het liefst had ik alle achtergronden even wit gehad. Dat valt in de praktijk erg tegen. In Aperture heb ik behoorlijk gefröbeld met de instellingen van de witbalans en belichtingsmeters, maar er zit toch nog teveel verschil tussen de plaatjes. Ik heb de hele sessie gewerkt met een zelf ingestelde witbalans op de camera, maar zelfs dat heeft niet mogen baten. Als je tips hebt hoe ik dat een volgende keer slimmer aanpak, stuur me dan een mailtje alsjeblieft.