30-01-2014: Het nieuwe ziekenhuis is nu alweer een tijdje geopend. De overplaatsing van patiënten haalde alle landelijke media. Het was een heus spektakel met tientallen ambulances, nog meer motoragenten, zwaailichten, camera’s en heel veel bekijks.

Dat ziekenhuis ligt zo’n beetje in onze achtertuin. Nou ja, het is 853 grote passen lopen. Dat heb ik vanochtend gedaan. Het was m’n eerste kennismaking met de nieuwe buren. ‘t Is overweldigend: de plafonds reiken tot in de hemel, in de gangen kun je een middelgrote Boeing laten taxiën en mensen worden er mieren, heel veel mieren.

De koffie staat altijd klaar. Je hoeft alleen maar een Euro in de machine te gooien en je krijgt wat je hebben wilt. Echt lekker was het niet. Ik heb geen idee of het wenselijk is dat koffie in een ziekenhuis goed smaakt, maar ik had graag een strammere bak gehad. Hoe-dan-ook: het was er prima toeven. Licht en open is het allemaal. Je wordt er bijna vrolijk van. Dat is in ieder geval goed!

En… het is prettig om te weten dat er hulp dichtbij is, voor ooit!