In de hoofdstad van Madeira, Funchal, staat een grote vis- en groentehal. Het ding heet ‘Mercado dos Lavradores’ en ligt bomvol tropisch fruit en exotische vis.
Aan de buitenkant (en ook net in de hal) verkopen oude vrouwtjes bloemen. Dat is niet vreemd, maar wel dat ze zich nog steeds uitdossen in traditionele kledij. De meiden danken hun uniformen aan de periode tussen de twee wereldoorlogen. In die tijd werd er nog niet gevlogen op Madeira en stonden de voorgangers van de dames op de kade als er weer eens een cruiseschip aanmeerde. De nieuwe plek, bij de vis- en fruithal wordt exclusief vrijgehouden voor deze vrouwen uit Camacha. Voor toeristen natuurlijk leuk om foto’s van te nemen.
Let ook op het grote tegelpaneel. Dat is typisch Portugees. Het zijn over het algemeen taferelen van het alledaagse leven in de jaren dertig. De geglazuurde tegels heten ‘azulejos’ en de afbeelding op de foto is gemaakt in de keramiekwerkplaats Azul Battistini in Lisabon.
De meeste indruk maakte de vismarkt. Eindeloze tafels vol met ‘fruit de mer’ en daarachter noeste werkers die bezig zijn met fileren, wassen, handjeklap en gezellige babbels.
De vismarkt is onder hetzelfde dak gehuisvest als de fruitmarkt, maar ligt wel enigszins los daarvan. Het is er druk en bedrijvig, maar het assortiment is beperkt.
Volgens een reisgidsje dat ik las, wordt de zee rondom Madeira ook wel de woestijn van de Atlantische oceaan genoemd door het gebrek aan plankton. Het is dus van horen zeggen, want tijdens mijn bezoek las de Praça de Peixe helemaal vol met de meest vreemdsoortige zeebeesten.
Maar goed, het gaat dus niet alleen om vis in de Mercado dos Lavradores (= boerenmarkt). Er is ook fruit, heeeeeel veeeeeel fruit. De handel ligt verspreid over twee etages in talloze stalletjes. Als je van boven naar beneden kijkt, dan zie je ook het typisch Portugese plaveisel van lichte kalk en donker basalt (calçada portugesa).
De vrouw op de foto hierboven zit ijverig koolbladeren te snijden. Waarschijnlijk bedoeld om vol te stoppen met vis en rijst. Er werd so-wie-so hard gewerkt op de markt. Dames en heren zaten keurig te borduren.
