211-2016

Afscheid nemen is een lastig klusje. Ik heb er grote moeite mee. Als geliefden vertrekken zoek ik op stations en vliegvelden stamelend naar juiste woorden. Later zwaai ik wat onhandig tot de ander uit zicht is. Daarna overvalt me steevast een gevoel van treurigheid en nostalgie.

Een vergelijkbare stunteligheid geldt ook als ik spulletjes de deur uit moet doen: LP’s, CD’s, DVD’s, boeken, foto’s, lege bierflesjes met herinnering, oude radio’s, mailtjes, kabeltjes van apparaten, pennen met reclameteksten, volle bierflesjes met herinnering, wekkers, agenda’s, Apple-verpakkingen, koffiemokken uit Amerika, concertkaartjes, buitenlands muntgeld en modelauto’s.

Dit rijtje is bij lange na niet compleet. Het is slechts bedoeld om je een een kleine indruk te geven van mijn behoudzucht. Ik wil graag alles en iedereen binnen handbereik hebben.

Grote Schoonmaak

Eén keer per jaar doe ik een Grote Schoonmaak. De volstrekte chaos in mijn thuiskantoor overvalt me dan ineens en ik denk dat mijn creativiteit wordt geremd door de enorme stapels oude meuk. Er is geen vast moment voor dit ritueel, maar meestal heeft het wel met een vakantieperiode te maken. Blijkbaar zetten vrije dagen me aan tot het leegruimen van huis en hoofd.

Deze week was het weer zover. Er is zeker twee kuub vertrokken uit mijn werkkamer. Een deel ligt bij de ROVA, een ander deel bij de kringloopwinkel, sommige troep is verplaatst naar een andere ruimte in huis en er zijn memorabilia opgehaald door lieve mensen die hebben beloofd dat ze er goed voor zullen zorgen. Zo vertrok Iris opgetogen met een werkende Grundig radio uit mijn geboortejaar. Je begrijpt dat de treurigheid en nostalgiegevoelens nog even na-ijlen.

Nostalgie versus creativiteit

Na tientallen jaren opruimtraditie lukt het me nog steeds niet om artistieke werken van anderen weg te doen. Boeken blijven. Net als CD’s en LP’s. Het lukt me niet om die dingen in een doos te stoppen en naar de tweedehandsspullenbaas te rijden.

Ik lees tegenwoordig vrijwel alles digitaal, luister muziek via Spotify en kijk nieuwe films via AppleTV. Al die kilo’s papier en vinyl op mijn kantoor zijn volstrekt overbodig. Het staat te verstoffen en de kans is erg klein dat ik ooit nog één van die duizenden CD’s in een speler stop. Emotie is soms sterker dan ratio. So be it.

Klaar voor nieuwe tijden

Hoe-dan-ook: mijn kantoor ziet er superstrak uit. Alles is gepoetst en er hangt een voorzichtig frisse citroengeur. Ik kan er opnieuw een tijdje tegenaan. De creativiteit heeft weer alle ruimte.

Het afscheid nemen is voorbij. Ik kan nu beginnen met begroeten en ontvangen. Dat is een stuk eenvoudiger….