Zondag 23 augustus 2015

Mijn moeder houdt ook van fotografie. Ze verzamelt naar hartenlust haar familiehistorie.

Vanmiddag was ik even op bezoek. We kregen het over vroeger en plotseling lag er een schoenendoos vol foto’s uit de jaren ’30 -omgekeerd- op tafel.

Ik ben inmiddels beroepsgedeformeerd. Voor mij speelt niet primair de emotie, maar de techniek een rol als ik naar deze plaatjes kijk. Het vakmanschap van de fotograaf die dit kinderportret heeft gemaakt, moet meesterlijk zijn geweest. Het bliksempoeder is exact op het goede moment ontbrand en dompelbaden met chemicaliën heeft ‘ie perfect ingezet.

Soms ben ik zo blij met de nieuwe tijd. Je klikt een keer of dertig met je digitale toestel en er zit altijd wel iets bruikbaars tussen. Hij, die meester van vroeger, heeft waarschijnlijk maar één keer op de ontspanner gedrukt en bijna honderd jaar later ben ik nog steeds onder de indruk…