Mijn maximale doorlooptijd van een museum is een uur. Meer trek ik niet. Dat heeft alles te maken met het aanbod. Het aantal prikkels is te groot. Mijn hoofd zit na zo’n drie kwartier tjokvol. Op dat moment begin ik te zoeken naar de bordjes met het woord ‘uitgang’. Het is mooi geweest. Heel mooi meestal.

De museumwinkel is mijn laatste stop. In het rek met ansichtkaarten kijk ik snel wat ik allemaal heb gemist en dan stap ik naar buiten. Frisse lucht, witte wolken, straatrumoer en levend licht.

Dol op musea

Ik ben echt dol op musea. Ze prikkelen de creativiteit, ze maken de geest flexibel en ze verwarren je verworvenheden. Ik stel vaak beelden bij na een museumbezoek. Mijn inzichten over realiteit en schoonheid veranderen als ik kunst kijk.

Outsider Art

Zo was ik eind vorig jaar bij de opening van de ‘outsider art’-expositie in de Hermitage. De onwaarschijnlijk grote intensiteit van een aantal werken trof me als een mokerslag. Op enige afstand zag ik kleurige doeken. Van dichtbij leek iedere vierkante millimeter een zelfstandig leven te leiden. Het precisiewerk van de kunstenaars tartte iedere fantasie.

Verliefd op de vrouw van 3 miljoen

In het Cobra Museum werd ik verliefd op de houten vrouw van Le Corbusier. En in de Zwolse Fundatie zag ik dat ook journalisten exposities kunnen vullen. Meesterschrijver Frénk van der Linden liet een paar van zijn verfijnde citaten omlijsten door foto’s, beelden en schilderijen.

Nietigheid

Dan was er nog Museum Flehite in Amersfoort waar de Eem in olieverf door de eeuwen heen stroomt. Terug in de straten van mijn prachtige stad wist ik opeens dat we zelf maar tachtig jaar van de geschiedenis maken. Kunst zet alles in een groter perspectief.

Say Cheese

Museum Voorlinden had de leukste tentoonstelling. Daar heb ik hardop staan schuddebuiken. Er hingen lichtreclames met het verzoek om te lachen, duizend stronkjes broccoli vulden de ruimte in primaire kleuren, er lag een ouder reuzenpaar te zonnen en de toiletrollen stonden keurig opgestapeld langs de wanden.

Kunstenaar Martin Creed is een cabaretier met gevoel voor esthetiek.

Als je een volgend weekeinde weinig om handen hebt, doe dan eens gek en bezoek een museum. Het hoeft echt niet lang te duren, en de napret is eindeloos.

Veel plezier!

Dit verhaal is speciaal voor Kees, omdat hij “me heeft gemist”.